Weiblicher Akt 11: Love Sontag

nog-een-als-laatste-van-jo-ontvangen-2-2_hu023a3633b84bf1ddc3cef0021c708e0f_1300393_1000x0_resize_q80_box — foto: Susan Sontag door Peter Hujar

Discordia speelt: Love Sontag, deel 11 in de reeks Weiblicher Akt

Niets is mysterieus, geen enkele menselijke relatie. Behalve de liefde.

Wat spreekt meer tot de verbeelding en wat is ongrijpbaarder dan ‘de liefde’? Niemand weet precies wat het is en toch bepaalt het in grote mate onze levens. Nog altijd op zoek naar hoe we aan onze beelden en verwachtingen over ‘de liefde’ komen, gaan we na Marguerite Duras en Elfriede Jelinek te rade bij Susan Sontag (1933-2004).

Waar Duras ons meevoerde in een levenslange poging om de herinnering aan haar eerste liefdeservaring als vijftienjarig meisje in Indochina onder woorden te brengen en waar Jelinek ‘de liefde en de liefdesdaad’ in haar werk als een metafoor gebruikt voor alle mogelijke sociale misstanden, vragen we ons bij Love Sontag af of ‘de liefde’ wel bestaat.

Een vraag die zich aan ons opdringt als we de zoektocht in het leven en werk van Susan Sontag bekijken. Een leven dat begint met een moeizame liefdesrelatie met een alcoholistische moeder en een vader die sterft als ze nog maar zes jaar oud is. Op haar zeventiende was ze al getrouwd en na een pijnlijke scheiding volgt een nogal turbulent liefdesleven met zowel mannen als vrouwen, waar ze mee worstelde omdat ze haar biseksualiteit lang verborgen wilde houden. Niet alleen in haar dagboeken met bespiegelingen over dit persoonlijke leven maar ook in al haar andere werk is ze onophoudelijk bezig met de kloof tussen voorstelling en waarheid, tussen het beeld en de werkelijkheid.

In deze elfde editie van de Weiblicher Akt geïnspireerd door het leven en werk van Susan Sontag zoeken we een antwoord op de vraag: is ‘de liefde’ niet meer dan een beeld waardoor we massaal misleid worden?

De waarheid is altijd iets dat wordt verteld, niet iets dat bekend is. Als er niet gesproken of geschreven zou worden, zou er nergens waarheid over bestaan. Er zou alleen zijn wat er is. – Susan Sontag in de Weldoener.

Van en met: Annette Kouwenhoven, Miranda Prein, Maureen Teeuwen en in een speciale rol Jan Joris Lamers.