Maatschappij Discordia

Ionescu

van en over eugen ionescu, of: de impertinentie van intuïtie en toeval
c’est pas par la! c’est par ici!

comme c’est bizarre, comme c’est curieux, quelle coincidence.

met:
annette kouwenhoven, jorn heijdenrijk, miranda prein, matthias de koning, jan joris lamers.

nieuw papier – primitieve versie

1: is er iemand?
2: niemand
1: er wordt geklopt,
dat moet iemand zijn
2: ik ga opendoen
nog altijd niemand
1: er wordt weer geklopt
2: ik ga niet meer open doen
het is zonder twijfel
nog altijd niemand
ik ga me niet
voor niets uitsloven.
1: maar als er nu wel iemand is
ga kijken
misschien is er iemand
2: goed ik ga
1: er is iemand
wie is het
2: niemand,nog altijd niemand
1: nog altijd niemand
behoorlijk verrassend vind ik
2: je hebt me voor niets
lastig gevallen
1: ja, maar er had iemand
kunnen zijn
omdat er geklopt werd
2: er is niemand
1: maar er had iemand kunnen zijn
begrijp dat toch
2: er is niemand
me voor niets ingespannen
nut-te-loos
1: ik zeg je
ik herhaal
dat er iemand had
kunnen zijn
omdat er geklopt werd
en normaal als er geklopt wordt
2: het was logisch om te
denken dat er niemand was
omdat er de eerste twee keer
niemand was toen er
geklopt werd
het was niet de moeite
om de derde keer op te staan
on open te doen
1: we waren moreel verplicht
je moet altijd open doen
als je hoort kloppen
ikzelf doe het
ik open als er iemand klopt
en uit ervaring kan ik zeggen
waar je je aan dient te houden
bij kloppen:
het gebeurt heel vaak
dat als er geklopt wordt,
er eerst niemand is
en daarna als er weer geklopt wordt
dan is er vaak iemand
er wordt weer geklopt
misschien is er iemand
ga eens kijken, schatje
2: ah nee echt
laat me met rust
laat me met rust
laat me met rust
ga jij maar open doen
ik ga niet meer
ga maar
er is niemand
1: ik ga

een boom is een boom, hij heeft om dit te zijn geen toestemming nodig, voor de boom rijst niet het probleem van boom zijn en als dusdanig erkend te worden. hij bestaat en manifesteert zich door zijn bestaan zelf. hij spant zich niet in om begrepen te worden, hij doet geen poging om zich gemakkelijker te laten kennen; deed hij dit dan zou hij geen boom zijn maar de verklaring van een boom.

op soortgelijke wijze bestaat een kunstwerk bij de genade van zichzelf. ik kan me heel goed een toneelstuk zonder publiek voorstellen.(maar) het publiek zal komen en het toneelstuk herkennen, net zoals het een boom heeft herkend en benoemd
ik begrijp niet dat iemand de ambitie heeft een voor iedereen verstaanbare taal te spreken, het hele publiek te bevallen, terwijl er daarbinnen mensen zijn die van frambozen houden en anderen die van kaas houden; de enen hebben aspirine nodig voor hun hoofdpijn, de anderen rennies voor hun maag, kortom het probleem van populariteit interesseert me niet, of misschien toch wel (…)

misschien zijn de mensen verontwaardigd, maar het ongewone karakter van het stuk is zelf de vrucht van verontwaardiging(…)

ondanks zijn ongewone vorm is het het enige dat direct uit het hart van de mens komt, dat gekleurd is door het hartenbloed en dat alleen werkelijk zegt wat er in het werk omgaat.

ik ben er haast zeker van dat, als alle bibliotheken en musea door een ramp vernietigd zouden worden, de overgebleven mensen in zichzelf de muziek en het toneel zouden herontdekken, want deze kunsten vervullen een even natuurlijk en onmisbare functie als de ademhaling

nothing happens,nobody comes, nobody goes, it’s awful

parabolisch drama

niet het ontvouwen (uit) van gebeurtenissen, maar een essentie die kan worden ondergaan om na te denken over complexiteit

de wereld is goed te begrijpen en perfect onuitlegbaar

ik beweer dat het theater van het absurde niet over het absurde gaat maar over het leven zin geven in onze absurde situatie

politie actie is een gezamenlijk doelbewust opereren om te kunnen scoren, uit op macht.
kunst in contrast daarmee is individueel geproduceerd werk, plooibaar in zijn bedoelingen en voorbestemd te blijven bestaan, ideologisch instrumenteel ingesteld om macht te doen smelten.

di 31 mei, 21 u, Frascati 3, Amsterdam
wo 1 juni, 21 u, Frascati 3, Amsterdam
do 2 juni, 21 u, Frascati 3, Amsterdam

foto's Bert Nienhuis